SAKRAMENT BIERZMOWANIA w Katechizmie Kościoła katolickiego
1315 "Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc wkładali Apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego" (Dz 8,14-17).

1316 Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej słowem, któremu towarzyszą czyny.

1317 Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu.

Jednym z elementów bierzmowania jest wybór imienia. Imię odgrywa istotną rolę w życiu człowieka, choć dziś nie wyczuwamy już tak głęboko symboliki imienia, jak to miało miejsce w kulturze semickiej, gdy imię traktowano jako symbol osoby. Czytając Ewangelię odkrywamy, że Jezus zmienił imię Szymonowi, który otrzymał imię Piotr, co ma wyraźnie znaczenie symboliczne. Nowe imię określa funkcje Apostoła w gronie Dwunastu i zarazem we wspólnocie Kościoła. Piotr-Opoka. Narodzonemu dziecku rodzice wybierają imię. Przy bierzmowaniu młodzież posiada już świadomość religijną i jest zdolna do samodzielnych decyzji, także w dziedzinie wiary. Zgodnie z praktyką Kościoła katolickiego bierzmowanie przyjmuje się w takim wieku, by człowiek mógł sam publicznie wyrazić swą decyzję. Jednym z elementów decyzji wiary młodego człowieka jest wybór patrona, orędownika. Wybór imienia do bierzmowania, a właściwie wybór konkretnego świętego jest wyborem pewnego ideału chrześcijańskiego i publicznym, oficjalnym potwierdzeniem swej decyzji.